O książce: rok / „Żyjemy nie w kraju odradzającego się ortodoksji czy islamu, ale w kraju zwycięskiego okultyzmu w zwykłym liberale”. ducha, tak ponury wniosek można przypisać obskurantyzmowi religijnemu ks. diakon jednak autor książki – zupełnie inaczej niż zwykli liberałowie – zadał sobie trud zapoznania się z bardzo dużą liczbą autorytatywnych dzieł okultystycznych, powszechnie uznawanych przez praktykujących w tej dziedzinie, oraz podanym w nich rozumowaniem na temat tożsamości Chrystusa i Szatanaela, skrajne pochwały dla Nosiciela Światła-Lucyfera, a także szczegóły tybetańskich praktyk kultowych, nawet jeśli nie dla czysto pobożnego wierzącego, ale tylko dla poglądu resztkowo chrześcijańskiego, są nadmiernie szkliwione siarką. Szerokość i różnorodność okultystycznych zainteresowań uprawianych przez Rosjan, którzy w pełni nabyli prawa świeckiej przyzwoitości, wyraźnie wskazują na znacznie zmniejszony, jeśli nie całkowicie zatracony, zmysł węchu... Ludzie mają swobodę praktykowania dowolnej tantry i mantry, ale na tyle, na ile są w stanie ogólnie realizować swoje działania, powinni sami jasno zrozumieć swój związek z chrześcijaństwem wynikający z tantry i mantry – odrzucać, odrzucać, żałować, żałować, ale przynajmniej nie kłamać i nie milczeć. poświęcony jest wyjaśnieniu tych zależności. diakona, który uczciwie ostrzega czytelników, że w pewnym sensie chce ich pozbawić wolności: „Macie prawo myśleć inaczej niż prawosławie, możecie inaczej rozumieć samą Ewangelię i sens życia chrześcijańskiego niż prawosławie, i wreszcie możesz po prostu powiedzieć i napisać, co chcesz. Ale jednej rzeczy nie możesz zrobić: w takich przypadkach nie możesz uważać koktajlu swoich myśli za ortodoksję”. Maksym Sokołow